Կա մի աշխարհ որտեղ մենակ փիսիկներնեն ապրում, իսկ ես հիմա կպատմեմ այդ աշխարհի մասին։
— Պոլի․ ասաց Պոլիի հայրիկը։
— Ինչե եղել հայրիկ։ — Արի ու տես թե քո շունը ինչե արել։
—— Եկա, եկա սպասիր։ — Կասի ինչես արել, ասաց Պոլին։
— Հաֆ, հաֆ, ասաց Կասին։
— Վերջ հայյրիկ ես մաքրեցի ասաց Պոլին ու գնաց իր սենյակ։ Կասեք թե ուրե Պոլիի մայրիկը, Պոլիի մայրիկը մահացել է 6 տարի առաջ։ Իսկ հիմա Պոլին 10 տարեկան է և իր հայրիկը միշտ իր հետ է։ Նա գնում է դասի, լավ սովորում է։
Միքանի օր հետո երեկոյան հայրիկը ասաց․ — Պոոոոոոլի արի հաց ուտելու։ —— Եկա, եկա, մմմմմմմ ինչ համեղ է ստացվել հայրիկ։ — Պոլի ես քեզ պետքե մի բան ասեմ։ Քո մայրիկը իսկականում մահացել է 6 տարի առաջ😥😔😞🙁։
—— Ա․․․ այսինքն դու ինձ խափել ես։
Պոլին լացելով բարձրացավ իր սենյակ։ Անցավ երևի կես ժամ և հայրիկը գնաց Պոլիի մոտ։ — Տուկ, տուկ կարող եմ մտնել։
—— Ոչ, ոչ և էլի ոչ։ Դու ինձ խափելես, կարողես գոնե ասել ես իրեն նմա՞ն եմ։ — Շատ երբ ես քեզ տեսնում եմ ես միշտ հիշում եմ իրեն։
Այս պահին մեր հեքիաթի 1-ին մասը պրծավ եթե ուզումես կարողես հորինել շարունակությունը։