Կենդանիների համար դժվար է ապրել ձմռանը երբ կեր չկա բայց ես կպատմեմ ձեզ մի կարճ հեքիաթ փոքր արջուկի մսին, որ չեր ուզում գնար ձմռանը քնել։
Սկսվում է այս հեքիաթը նրանով, որ աշուն էր և վերջին օրն էր մայրիկը աասում է արջուկին․
— Արջուկ արի գնանք հվաքենք մեր ձմեռվա պաշարը, որ հանգիստ պարկենք քնելու կուշտ-կուշտ։ Արջուկը պատասխանում է մայրիկին․
— Մայրիկ ես կգամ քո հետ պաշար հավագելու բայց ես չեմ քնելու մինչև ձմռան վերջ։
— Ա՞յսինքն չես քնելու ձմռանը դու չես կարա եթե չքնես անընդհատ ուզելու ես քնել ու քնել ձմռանը։
—Ինչ ուզում ես ասա մայրիկ բայց ես չեմ քնելու ամբողջ ձմեռ, ես լսել եմ մարդիկ չեն քնում եսել չեմ քնի։ Մայրիկը նայում և ծիծաղում է ու ասում․
—Մենք մարդիկ չենք մենք բնության մեջ ստեղծված արջերի ընտանիք ենք։
— Մայրիկ ախր ես չեմ ուզում քնել։ —Դու կքնես ու կտեսնես այնքան շուտ կանցնի ձմեռը և գարնանը կարթնանաս։
—Լավ մայիկ ես կքնեմ։ Եվ գարնանը նա արթնացավ ասաց — Մայրիկ դու ճիշտ էիր մերսի քեզ, որ դու չթողեցիր ես չքնեմ։
Գոհար Թորոսյանի բլոգ 